Ah dat is zielig…
Ik ben in een gezin. De baby is 4 weken oud en er zijn vragen over drinkgedrag en onrust. De baby is geboren met een geplande keizersnede, na de geboorte heeft de baby op de borst van de moeder gelegen.
Ik nodig moeder en baby uit in bed te gaan en huid op huid te gaan liggen. De kamer is daarvoor lekker warm gemaakt. Moeder plaatst baby iets onder de borsten. En dan gaat moeder zachtjes coachen om de baby omhoog naar de borst te laten kruipen. Het kindje doet niets, maakt zelfs geen aanstalten. Na 30 minuten krijgt het kennelijk toch trek omdat het de borst wel degelijk ruikt maar het is duidelijk dat de baby niet weet wat hij moet doen.
Hij jammert en piept, probeert wel omhoog te komen maar stort steeds neer. Stoot in dan proces ook een aantal keer zijn neusje omdat het recht op het gezicht valt. Ahh nee hoor, laat maar, dat is zielig hoor ik moeder zeggen en zij maakt al aanstalten om haar baby te pakken en naar de borst te brengen. Toch weet ik haar nog even vol te laten houden door haar te herinneren aan wat echt zielig is.
na 45 minuten.. is het raak. de baby maakt de connectie tussen reflexen en de behoefte naar de borst te kruipen. Dit is reflexintegratie ten top. De tranen springen mij in de ogen en ook bij de moeder omdat de hap ietwat onhandig was 🙂 Maar het begin is er en wat een mijlpaal voor moeder en kind.
Vooraf heb ik moeder uitgelegd wat het belang is van de borstcrawl en dat haar kindje moeite hier moeite mee heeft omdat het zonder geboortereflexen is geboren. Deze gemiste reflexen kunnen gaan storen. (niet altijd zo). In dat geval merk je dit bij de voedingen of later in het leven.
Want zeg nu zelf, het is pas zielig als een kindje niet mee kan komen met gym, 3 jaar in badje 1 zit en alle vriendjes diploma ziet zwemmen. Het is zielig als een kindje graag zonder zij-wieltjes wil fietsen en het lukt maar niet. Of moeite heeft met lezen, een onleesbaar handschrift heeft of niet stil kan zitten of zich concentreren.
Dit laatste stukje deel ik natuurijk NIET met ouders van een newborn! Omdat nooit vooraf is vast te stellen of en in welke mate reflexen zullen gaan storen en welk effect het kan hebben. Dit zou alleen maar onrust geven. Wel is vast komen te staan dat deze effecten er kunnen zijn.
Ik vertel ze WEL het belang van bewegen, buikligging en raad het te vroeg laten zitten en staan en het veelvuldig en langdurig gebruik van zitjes af.
Klik hier om naar de cursus te kijken.
Liefs, Colinda Fierlier
Docent, cursus kraamverzorgenden
